İLETİŞİMSİZLİK

Anlamak, anlatmak, etrafı incelemek, hayal kurmak, karşılaştığımız insanlarla selamlaşmak.. Bizde ise sadece tanıdığa selam verilir, tanımadığına asla…El alemin ülkesinde her karşılaşılanla selamlaşılıyor. Küçük bir gülümseme, hafifçe başını eğme, gibi. Konuştukları dili bilmene gerek kalmıyor iletişim için.
İletişimsizliğimizin örnekleri saymakla bitmez. Aynı apartmanda oturanlar, asansör beklerken bile kafa önde, çıt çıkarmadan asansörün gelmesine odaklanır. Toplu taşıma aracına binenlerin sürücüye selam vermesi ender görülür.

Bazı yaşanmışlıklar insanı hem güldürür hem düşündürür. Birini sizlerle paylaşmak istedim İletişim dilini anlamamak kuramamak ya da bulamamak mı karar veremedim. Siz okurlarında karşılaştığı güncel sıradan şeylerdir eminim. 
Evimizin balkonundayım..(sokağa at arabasıyla karpuz satıcısı girdi)
-Karpuzcuuuu, kesmece bunlarrr !!!!
Kısa pantolon kolsuz tişörtlü 15-16 yaşlarında üç numara traşlı bir çocuk…Efendi mi efendi duruşlu.
- Kes kes alllll, karpuzlar balll !!!!
Demirlerle kapatılmış balkondan yaşlı bir teyze etrafı seyrederken karpuz satıcısını gördü.
  -Oğlummm, karpuzlar nasıll…
  -Kesmece  kes kes, al..
At arabasından atladı , balkona bakıyor, okşadığı karpuzları gösteriyor teyzeye.
  -Karpuzlar nasıl dedim oğlummm..
  -Kesmece , istediğini söyle..(tek tek dokunarak gösteriyor)
  Karpuzlar nasıl dedim oğlummm..
 -Nasıl anlatırım teyzem , kesmece. İstediğini kesip vereceğim. (baktı, ifadesiz bir yüze durdu, durdu, sonrada)
  -‘Git Allah’ını seversen, beni oynatıyorsun’ dedi ve kafasını çevirdi.
Kala kaldı genç oğlan. Arabaya bindi, yüzü kızardı, şaşkınlığı ve üzüntüsü satamamaktan değil, anlatamamaktandı.
  
Şaşkınlığım geçince gözüm kadına takıldı. İletişim kuramamasını önemsemeyen yüz ifadesiyle etrafı seyre daldı. İşini severek yaptığı belli olan gencin gayreti, saygıyla iletişim kurması, zamanını boşa harcatması önemsiz gibiydi.
    Sevgi ve iletişim dilini hep kullanabilsek. Dünyanın, ülkemizin yoğun gündemi, iklim dengesizliği, rayından çıkmış, nereye gittiği bilinmeyen ekonomimiz, olmayan adalet, yüz yıl geriye götürülmek istenen eğitim sistemi ve daha neler neler getirecek akıp giden günler ,bilemiyoruz.
  Yine de ; umutlu ve aydınlık yarınlara diyelim sevgiyle kalalım ..