HASAN PULUR

Hasan Pulur'u

  Akatlar Kültür

  Merkezi'nde tanıdım.

  Ayda bir kere Akatlar'da

 " Ustalara saygı" programını

  Dünya gazetesi elemanı

  Faruk Su yapıyordu.  O günde

  Zeki Alasya, Metin

  Akpınar gecesi idi.

  Kendilerini anlatacaklar, sorulara cevap vereceklerdi.

  Daha önceki "Ustalara

  Saygı" programında da

  Özdemir Asaf'la ilgili bir

  Gece düzenlenmişti. Ben

  O gecede Özdemir

  Asaf'ın bir şiirini okudum.

  Şiir şöyle idi. Kendi

  bahçesinde daI

   Olmayan adamın biri

   benim bahçemde

   ağaçlık taslıyor.

   Özdemir

   Asaf'ın bu şiirini okudum.

   Salondakiler alkışladı.

   Yanımda oturan bir

    bayan bana teşekkür

    Etti, tanıştık. Cem

    Karaca'nın eşi İlkim

    Karaca olduğunu

    söyledi. Edebi dostluğumuz, arkadaşlığımız

    hızla gelişti. Yine bir

    "Ustalara saygı"

    Programına gittiğimde, bu defa ünlü yazar, rahmetli

    Hasan Pulur'la  tanıştık.

   " Hasan abi senin bir

    Yazını

    Okudum. O zaman

    1978'de

    Mersin'den Antalya' ya

    giden yolcu otobüsünde

    ön koltukta oturan

    bir bayan, bir erkek

   vardı. Arkadan

    biri şoföre diyor ki

  " Öndeki bir bayan ile erkek

   öpüşüyorlar. Biz

    Pezevenk miyiz?" falan diye söylenirken,

    derken otobüsün şoförü

    Gazipaşa'da sağa çekip

     Otobüsü durdurdu.

     Polisi çağırdı.

    Polis geldi ve kimliklerini

   kontrol etti, ikilinin

    karı-

    koca olduğunu tespit etti. Şikayetçi    ise konrol sırasında

    silah kaçakçısı çıktı.

    Silahlarıyla beraber

    yakalandı. İşte, Hasan

    Pulur'a anlattığımda ünlü yazar hikayeyi beğenmiş olmalı ki

    teşekkür etti.Böyöece Hasan

     Pulur'la da

     dostluğumuzu

     Pekiştirdik, bu dostluk ünlü yazarımız ölünceye kadar sürdü.

KİTABININ  OLMASI

Kitaplar vardır, öykü,masal, şiir, roman... Bu kitaplar anlamlıdır, düşündürür doğruyu, yanlışı bulursunuz. Biz gençliğimizde Kemalettin Tuğcu'yu okurduk.Hikayeleri bizleri zevkle alıp götürürdü. Bir anlamda mutlu olurduk. Ama şimdi o Kemalettin Tuğcu'nun bizleri doyurduğu, mutlu olduğumuz kitapların bir benzerini bulmakta zorlanıyoruz. Kitap fuarlarına gidiyorum," hoş geldiniz, evet bayım benim kitabımı alsana" diyor bakışlar. Tamam kitap kalıcı bilgileri sağlar, ama lüzumsuz bilgileri değil. Dediğim  gibi, falan filan şunu yapmış,  bunu yapmış... Ahlaki kitaplar gerekmezmi?  Burası pazar yerimi bakarım, incelerim, beğenirsem de alırım. Yani demek istediğim Zorla kendini kitabım var diyerek  tanıtmaya çalışıyorlar. Araya giren birileriyle bir de resimlerini koyuyarlar, tanıtımları pekişsin... Hiç kimse kitap konusunu eleştirmiyor. Kitabın varmı var, helal olsun deyip geçiyorlar. Yıllar, yıllar öncesi kitapmı vardı Duvarlara yazılan yazılar şimdi kocaman bir kitap.. daha neler, neler. Kimse benim kitabım var demesin. Domates, biber satmıyoruz. Üç dört tane kitabım olurdu, utandım, yayınlamadım. Sonra iyi düşünüp yazmak lazım. Bazıları fotoğraflarla kitabı bitiriyor. Temcirt plavı gibide ortaya sürüyor. Oysa bağlar gazeli, ya yaşantısını anlatıyor yada aldığı ödülleri.Oysa şimdi her kitap yazan afiş olurdu, haydi hayırlısı.

ÇOCUKLUĞUM

 Hep aklıma gelir

 Çocukluğum

 Sonra

 Büyüdüm

 Kandırıldığımı

 Büyüdükten sonra

 Anladım.