Bazen kendi kendime çok düşündüğüm oluyor bazen de kendi kendime soramadan edemiyorum “Bize ne oluyor” diye… Kimse sanki farkında değilmiş gibi salağa yatıyor bir egoistlik almış başını gidiyor. Ülkemizi ve çocuklarımızın geleceğini düşünen sanki yok gibi..
Uçurumun kenarında düşmemek için çaba sarf ediyoruz. Kimsenin kötü veya iyi durumu hiç kimseyi ilgilendirmez oldu adeta.
Çoook önceden Atatürk’ün yolundan sapıtıp çıkmasaydık ve Atatürk devrimlerine devam etseydik kim bilir ne kadar mutlu insanlar olurduk. Geçtiğimiz günlerde karayolu ile İstanbul’a yolculuk ettim, zaman zaman özel aracımı kenara park edip binlerce dönüp boş arazilerimize bakıp durdum. Tarımcılık, hayvan besiciliği yok olmuş tamamen dışa bağımlı hale gelmişiz. İnsanlar artık birbirlerine selam veremez duruma gelmiş kimse kimsenin umurunda olmaz biçiminde yaşam şeklini kabul etmiş.
Geçmişe şöyle bakıyorum da…70-80 yaşlarındaki annelerimiz dedelerimiz ninelerimiz dünya turuna çıkar tatil yapardı. Kediler köpekler öldürülmez, günde en az 7 tane kadın cinayeti işlenmez çocuklara tecavüz taciz diye bir şey olmazdı. Ülkemizde milyonlarca mülteci yoktu ve bunların bizlere verdiği zararlar söz konusu bile değildi. Ülkemize turist gibi gelen mültecilerin şimdilerde ülkemizde komşu olacağı aklımızın ucundan bile geçmezdi..
Çoktan gerçek ama çakma değil kendi milli arabamız milli uçağımız bile olurdu. Ülkemiz zengin olurdu, emeklimiz huzur içinde yaşar emekli olunca bir ev bir araba alır birde çocuklarını evlendirirdi. İnsanlarda pazardan çöpten meyve sebze toplamazdı. Terör örgütleri yeşermez cemaat yalancıları din tüccarlığı yapamazlardı. Ormanlar yanmaz çünkü her türlü yangın söndürme uçağımız olurdu.
Kimsenin Alevi, Sünni, Kürt, Türk vs. olması dile getirilmez insanlar ayrışmazdı ve bunu söyleyen dışlanır ayıplanırdı. Ama nerde hepsi hayal oldu.. Şimdi ağzımızda fikrimizde
“NE MUTLU TÜRKÜM DİYENE” sözcüğünü söyleyip duruyoruz…
Sadece bunu dememiz bile bizi bir ve diri tutardı yanılıyor muyum acaba...
Yorum Yazın
Facebook Yorum