GÖNÜLLÜLERDEN HUZUREVİ ZİYARETİ

RAZİYE ERDEN/ Mersin İnsani Yardım ve Dayanışma Derneği, ‘anneler günü’ nedeniyle huzurevinde kalan yaş almışları ziyaret etti. 30 kişilik gönüllü ekip, Toroslar İlçesi’nde bulunan Yardım ve İyilik Vakfı Huzurevi’ne giderek, oradaki yaş almışlara üzerinde ‘Anneler Gününüz Kutlu olsun’ yazılı kırmızı güller verdi. Derneğin gönüllü çocuk üyeleri de etkinlikte kağıttan yapılmış güller hediye etti. Huzurevinin bahçesinde gerçekleşen etkinlikte, gönüllü ekip yaş almışlarla birlikte yaş pasta kesti. Daha sonra oyun havaları ile halaylar çekildi. 85 yaşındaki Senap Kılınç, Cahit Sıtkı Tarancı’nın ‘otuz beş yaş’ şiirini okudu. Gönüllerince eğlenen yaş almışlar, Mersin İnsani Yardım ve Dayanışma Derneği Başkanı Murat Yılmaz’a ve beraberindeki gönüllü dernek üyelerine teşekkür etti.

Çeşitli mesleklerden emekli olan yaş almışların hayat hikayelerini dinleyen dernek üyeleri unutulmaz anlara da şahit oldu. Türkiye'yi derin bir üzüntüye boğan Kahramanmaraş depremi sonrası Hatay’dan gelen 65 yaşında ki Ezher H. Halk Eğitim Merkezi’nde Güzel Sanatlar öğretmenliği yapmış ve hala torunları için bir şeyler yapmaya çalışıyor. 96 yaşındaki Ahmet amca ise Mustafa Kemal Atatürk’ü gördüğünü ve o ana şahit olduğu anları anlattı. Uzun süredir kimse ile konuşmadığını belirten huzurevi sakini Ahmet Amca ziyaretten duyduğu memnuniyeti söyledi.

  “MUTLULUKLARI GÖRÜLMEYE DEĞERDİ”

   Mersin İnsani Yardım ve Dayanışma Derneği Başkanı Murat Yılmaz, ziyaret sonrası gazetemize şunları aktardı: “Bugün acı içinde öğrendiğim bir şeyi paylaşmak isterim. Ziyarette bulunup dualarına talip  olduğumuz değerlerimiz, yaşlılarımızın bulunduğu ve adına huzur evi denilen yerin kalanların değil de onları oraya bırakılanların daha fazla huzur için bıraktıkları yermiş. Kendileri huzurlu olmak, rahat etmek adına; değerlerinden, atalarından vazgeçtikleri yer olduğunu öğrendim. Buradaki yaş almışlarımız ne kadar mutlu, rahatız tavırları sergilese de gözlerinden, seslerinin titremelerinden, ruh halleri belli oluyor aslında. Bunun seçim değil de bir tercih, layık görülme olduğu belli. Ama yine de her şeyden tat almaya, mutlu olmaya alıştırmışlar kendilerini, en çokta birileriyle sohbet etme, dertleşme özlemleri gözümüze çarptı, onları dinlerkenki mutlulukları görülmeye değerdi.”